September 2008: Vanuit de Mönchjochhütte (3670m) dalen we eerst een uurtje af over het 'Æwig Schneefeld', een vrijwel vlak aflopende gletscher die vanaf het Mönchjoch afdaalt naar de Konkordiaplatz. Kraakheldere lucht, windstil, sterrenhemel en vanaf een uur of 6 de eerste streepjes oranje op de bergtoppen om ons heen; prachtig!
De aanloop naar de normaalroute loopt tussen prachtige gletscherspleten door en wordt steiler en steiler. Het laatste stuk naar het Fischersattel (3973m) is 'Firn', een éénjarig sneeuwlaagje van 20cm sneeuw dat overdag ontdooit en 's nachts bevriest. Eronder ligt keihard ijs en we komen er nu het nog hard is goed doorheen. Net onder het zadel is het weggesmolten en krabbelen we met enige moeite door het losse gruis.
Vanuit het zadel gaan we de Groß Fischerhorn (4049m) op. Na een uur ploeteren moeten we opgeven; dit is te zwaar en te moeilijk voor ons... We keren terug en gaan naar de Hinter Fischerhorn (4025m). Die bereiken die via een kort, steil sneeuwveld. Het is onze 10e vierduizender in de Alpen!
Dan terug, via dezelfde route. Er hangt een doorgesneden touw, er ligt een volledig gebarsten helm, wat losse spulletjes uit een rugzak.... We hebben geen keus, we moeten deze weg terug. Het wordt heikel, met steenslag, de firn die we nog kennen van vanochtend is ontdooid en zonder ijsbijlen en met slechts 50m touw wordt de afdaling doodeng. We redden het natuurlijk toch en na 2 slopende uren terug over datzelfde Æwig Schneefeld als van vanochtend zijn we om half zeven, na ruim 13 uur, terug in de hut. Doodop.
's Avonds vertelt de Hüttenwart ons dat dit de normaalroute is voor het voorjaar, en dat die in september te gevaarlijk en moeilijk is, evenals de Groß Fischerhorn via deze route...