Juni 2005: na 2 dagen op Etna Nord (Rifugio Ragabo, 1450m) zijn pa en ik nu op het zeer toeristische Etna Sud. We gaan in een internationaal gezelschap onder leiding van vulkaangids Marco naar de top! Met de kabelbaan naar 2470m, met vrachtwagens naar Torre del Filosofo (2893m), een volledig onder lava verdwenen berghotel. Te voet naar de hoogste kraterrand van, zoals de Sicilianen 'm noemen, 'Mongibello'. Die 450 hoogtemeters vallen sommige groepsgenoten niet mee. Enkelen hadden niet op de kou en striemende wind gerekend. Soms sneeuwveldjes tussen de immense onbegroeide lavavelden. Imposant omvangrijk hier.
We kunnen alleen naar de noord-west krater, bij de oostelijke is vanochtend een aardbevinkje geweest en honderd meter kraterrand in de diepte verdwenen. Heel geruststellend.
Steeds meer zwavelpluimpjes aan de oppervlakte, geel en oranje zand en stof, rotte eierenlucht en bijna kokhalzende reisgenoten. We lopen op 2 jaar oude lava, en die is op 10cm diepte nog 100 graden! Op de kraterrand giert de wind en blaast alle waterdamp in de hoofdkrater gelukkig oostwaarts, van ons af.
Op de terugweg hebben we prachtig zicht op steeds weer een andere 'bottoniera', ofwel knopenrij. Dat zijn kraters die op een laterale scheur boven elkaar zijn ontstaan. Heel fraai, alles, werkelijk alles is hier gitzwart.