2010-2

• Hoogte: 2330 m

Het eind van klimweek 2010, we doen traditioneel een klettersteig. Bij Leysin zit de Tour d'Aï en in ons gidsje staat dat lange benen handig zijn bij deze route. Bram en Johan zijn snel om. We rijden het kanton Vaud in, alledrie voor het eerst en treffen een prachtig landschap. Aangekomen in Leysin zetten we onze tentjes op op en doodstil weitje met alleen wat stacaravans, onderaan het dorp. De volgende ochtend nemen we de kabelbaan naar ..m alwaar we nog een cappuccino drinken op een terras met zicht op het meer van Genève. Het is nog drie kwartier lopen naar de instap van de route, we zien 1 groepje voor ons, lekker rustig vandaag.

Het is geen lange route, het gidsje geeft een 1,25 uur aan. De route is typisch Zwitsers. Roest is in geen velden of wegen te bekennen, al het materiaal ziet er gloednieuw en oerdegelijk uit, alles is bekabeld. Aan U-ijzers als handvatten / traptreden geen gebrek. Dat kan geen kwaad want minstens de helft van de hoogtemeters maak je echt loodrecht, soms zelfs wat overhellend. Onze lange benen komen goed van pas. In een uur zijn we boven.

Het uitzicht is hier echt geweldig. Ik maakte nog niet eerder mee dat ik het Meer van Genève, de Matterhorn, de Mont Blanc, de Eiger en de Wildstrubel (voor Johan en mij toch een beetje 'onze' berg) tegelijk kon zien. Prachtig!

• Hoogte: 4027 m

September 2010. We zijn bijgekomen van de Alphubel en willen in deze week een tweede 4000er overschrijden. Het wordt de Allalinhorn via de Hohlaubgrat. Het wordt een relatief korte maar mooie tour, de laaggelegen stukken besteden we uit aan een kabelbaan en de Metro Alpin, een door de rotsen geboord treinspoortje, in Saas Fee.

Om even voor half acht opent de kabelbaan en we zijn er een paar minuten van te voren. Tot onze stomme verbazing zijn er een paar honderd wachtenden voor ons, skiërs… Het blijken de nationale teams van Zweden, Andorra, Rusland, Italië en nog wat landen. Zomertraining. Omdat wij niet tot het eindpunt meegaan, mogen we voordringen van de liftbaas, tof. Het helpt weinig want de skiërs rennen om klokslag 7.30u het kabelbaanstation in en proppen zich, lopend op sportschoenen, crocs of teenslippers, met dikke tassen en ski's op de schouder, in de eerste gondels. Veetransport!

Wij gaan er op Felskinn (3300m) uit en besluiten daar te ontbijten in de hoop dat daarna die skiërs wel allemaal naar hun piste getransporteerd zullen zijn. Dat werkt gelukkig. Als we een half uurtje later de Metro Alpin in stappen zitten we er met maar een paar skiërs en 2 franse klimmers. We hebben aangemeld maar de metro rijdt ons station voorbij. Hij blijkt eerst de skiërs boven af te leveren op Mittel Allalinen vervolgens ons op de terugweg bij het mini-stationnetje Hohlaub (3300m). Een trapje en twintig passen verder spuugt een buis van golfplaat ons op de Hohlaubgletscher. Inmiddels dik na 09.00u.

De klim is hiervandaan goed zichtbaar: de gletscher oversteken, stijgen tot op de graat en die volgen tot 50m onder de top vanwaar we nog een meter of 30 2e graads rots wacht. Bram leidt en na 3 uur (incl. lunchpauze) bereiken we het laatste en tevens moeilijkste stuk, de rots.

Op wrijvingsschoentjes, uitgerust en op zeeniveau, zoals we gewend zijn in onze Nederlandse klimhallen, is dit een eitje. Op stijgijzers, wat vermoeider, op 4000m en met losse rotsblokken en wat sneeuw is het lastiger. Bram draait z'n handen er niet voor om en klimt voor, het is goed behaakt en er hangen wat stukken hulptouw met knopen waaraan je redelijk houvast hebt.

• Hoogte: 4206 m

Augustus 2010. We zijn afgelopen zaterdag neergestreken op camping Alphubel (1420m) in Täsch en zijn zondag als inlooptochtje naar de Täschhütte (2701m) gelopen. Gisteren startte onze klimweek 2010 grillig. We wilden kijken of een eerste 4000er er al in zat maar het werd een hoogtestorm, wind van 110km per uur, sneeuw en bijtende kou en we werden bijkans van het Alphubeljoch (3772m) afgeblazen. We waren 's ochtends om kwart over tien al weer terug in de hut en lagen om half elf weer onder de wol, lekker.

Vandaag start beter, wekker op 03.15u, ontbijtje wegwerken en om 04.15u op pad. Het is half bewolkt, weinig wind en we zien achter ons de immense Weisshorn oostwand met slechts het topje in de wolken. Om 5.30u zijn we bij de gletscher en achter ons kleurt de zon de Weisshorn-top feloranje, prachtig!

Waar we gisteren weg werden geblazen en geen 10m zicht hadden, is het nu helder en zien we de hele Mischabelgruppe om ons heen ontwaken. Op het Alphubeljoch eten en drinken we wat. Dat laatste valt tegen want het slangetje en mondstuk van m'n camelback zijn bevroren; volgend jaar weer een fles dus...

We bekijken onze conditie en kiezen voor de directe, moeilijker weg naar de top: via de zgn. Eisnase op de zuidoostgraad.

Bram leidt. Aangekomen onderaan de Eisnase, net boven de 4000m-grens, zien we de route: we schatten 'm 50 graden steil en 100m lang. Er ligt 20cm verse sneeuw en om de 25m zijn er ijzeren staven in geboord om makkelijk standplaatsen te kunnen maken. Johan en ik kijken een beetje twijfelend maar Bram doet z'n bikkeltitel eer aan en klimt op 1 pickel ras naar het eerste zekerpunt. Johan en ik volgen en merken dat 25m op je stijgijzerpunten klauteren boven de 4000m niet bepaald in één adem te doen is. Buiten adem maar zonder verdere technische problemen overwinnen we de Nase en een kwartiertje later staan we op de verder brede en vlakke top. 08.30u, Berg Heil.

We dalen af over de normaalroute, richting Langflue en buigen zuidelijk af om weer terug te komen op het Alphubeljoch. We willen doorsteken naar de Britanniahütte maar onze tocht strandt op de Feekopf (3888m); we zien de half besneeuwde graad naar het Feejoch niet zitten. We keren terug naar de Täschhütte en dalen later die middag af naar de camping. Het was een lange en pittige dag, maar onze eerste overschrijding van een 4000er is een feit.