2003

• Hoogte: 4092 m

September 2003. De Pollux ligt naast de een dag eerder beklommen Castor (4228m). Vanuit de Rifugio Guide della Val d'Ayas (3420m) stijgen we weer over de Grande Ghiacciaio di Verra naar het plateau onder de tweelingbroertjes. We laten het gros van de bagage achter en bereiken via wat eenvoudig rotsklimwerk een tussentop met een Mariabeeld.

Van rots over op sneeuw, dus weer even de stijgijzers onder en wat drinken voor het slot: een prachtige 35° sneeuwgraat van een halve meter breed (zie foto). Die stampen we in 20 minuutjes naar boven, waar we genieten van het heerlijke uitzicht over Wallis, Zermatt, Matterhorn en Mont Blanc.

Op de terugweg snel abseilen bij de rotsgraatjes, spullen oppakken en door naar de volgende hut. Langdurig lopen we over een gletscher met vele tientallen spleten. Ieder paar minuten een reuzensprong, de dieptes zijn enorm. De warme zomer heeft hier fors huisgehouden. We passeren Trockener Steg, een Japanner met z'n gezin moet rennen voor de laatste lift naar Zermatt, wij lopen door naar de Theodulhütte (3317m), die best ongezellig was. De Pollux gaat te boek als onze 3e vierduizender!

• Hoogte: 4228 m

September 2003: De Castor doen Bram, Johan en ik op een prachtige dag vanuit de Rifugio Guide della Val d'Ayas (3420m). Over de Grande Ghiacciaio di Verra stijgen we naar de voet van de klim. Zigzaggend gaan we de berg op, soms over sneeuwrandjes van maar een stijgijzer breed, met diep zicht in de naastliggende gletscherspleet. De hete zomer heeft meterslange ijspegels doen ontstaan aan de randen van de gletscherspleten, prachtig.

Dan de uitdaging van de dag: een 60° stijl ijsveldje, 30 meter diagonaal omhoog, onderaan een gapende spleet. Voor ons de eerste ijs-ervaring, buiten wat experimenteren op cursussen. We besluiten aan het touw en achter elkaar aan te klimmen. Een ijsschroef onderaan zetten en van daaruit voorklimmen lijkt ons niks. Bij een voorklimmersval en de lengte van het wandje zou je een pendel maken tot in de spleet onderaan. Achter elkaar aan dus, als een rups in- en uitzoomend. Wij doen het op een pickel; ijsbijlen zitten nog niet in onze uitrusting. Het gaat traag, maar het gaat. We voelen alledrie wat het betekent om minuten lang te lopen op en schoppen met de voorste punten van je stijgijzers. Niet leuk voor je kuiten... Met het nodige zweet bereiken we de bovenkant, kijken elkaar bezweet maar stoer aan: weer wat nieuws gedaan!

Het is nog een klein half uurtje doorstampen naar de top. Die blijkt door de wind messcherp en met één been aan weerszijden van de top genieten we van fantastisch uitzicht over Zwitserland en Italië. Voorlopig een fraai hoogterecord!

• Hoogte: 4164 m

September 2003: Bram, Johan en ik hebben gisteren rond onze camping in Randa lekker ingelopen (op circa 2500m) en vannacht geslapen in Zermatt. We nemen de eerste kabelbaan naar Trockener Steg (3920m), alwaar je door een door de rotsen gebouwde tunnel zo het skigebied inloopt. Daar aangekomen, lekker in het zonnetje en temidden van tientallen andere klimmers, gaan de stijgijzers onder en gaan we aan het touw. Eerst licht dalen en dan nog maar een 200 hoogtemeters. Ze zijn niet moeilijk, de hoogte is onze enige tegenstander. Op de vrij brede top wat gekletst met een Ier, die alles alleen en met prehistorisch materiaal doet.

We nemen nog twee topjes meer oostwaarts mee, om dan terug te keren en op zoek te gaan naar onze overnachtingsplaats. In Zermatt wordt geen nauwkeurige topografie van de Italiaanse kant verkocht (zucht) en we moeten het in de opkomende wolken doen op een 1:50.000 kaart. Het keerpunt naar de hut vinden we laat en over de 'Grande Ghiacciaio di Verra' (wat is Italiaans toch een mooie taal) dalen we af naar de Rifugio Guide della Val d'Ayas (3420m).

Als we 's avonds de imposante Grappavoorraad achter de bar bezichtigen, vraagt de waard welke we willen. Bram vraagt direct 'the best'. Het deurtje onder de bar gaat open en er komt een etiketloze 2 literfles uit. 'Della casa', glundert de waard, en na 3 glaasjes slaap je heeeeerlijk!

M'n eerste echte vierduizender!